‘Reizigers’ aan het woord….
Dennis (43): Een paar dagen na de ceremonie begint het allemaal een beetje te bezinken.
Er was tijdens de reis een moment dat ik behoorlijk diep was weggezakt. Ik was terug in mijn jeugd.
Tijd ging soms heel snel en soms vertraagd. Ik had een moment, dat ik heel vluchtig door alle pijnlijke momenten in mijn leven ging en uitkwam op het moment dat ik niet meer de kracht en de wil had om te blijven leven. Er was zoveel pijn en leegte, alles was zo koud en niemand die me nog zag. Letterlijk maar ook figuurlijk. Ik lag dan ook in een kraakpand, alleen in een hoekje weggekropen, onder invloed van ‘van alles’.
Op het moment dat ik dat beeld voor me kreeg. Kwam Katja ineens tegen me aan op het bed liggen. Dat was zo overweldigend. Zoveel warmte en genegenheid. Tegelijkertijd deed het zoveel pijn en voelde zo onwerkelijk. Ik weet niet hoelang het heeft geduurd, maar de ontlading voelde echt super hevig en intens. Toen ik later uit ‘de trance’ kwam voelde het zoveel lichter rond mijn borstkast alsof ik weer meer lucht kreeg. Ik weet, ik heb nog een lange weg te gaan, maar dank je wel Katja dat je mij hierin kon ondersteunen en helpen.
Heleen (48): Wat een bijzondere en intense ervaring was de truffel reis.Van te voren was ik best angstig voor de innerlijke reis. Bang dat het te heftig zou gaan zijn. Katja stelde me heel fijn op mijn gemak. Van te voren per telefoon en per app en voordat ik de truffels at was er alle ruimte om te delen en te voelen. Tijdens de reis heb ik Katja als liefdevol ondersteunend ervaren. Heel erg fijn. De reis zelf was een grote wonderlijke en helende reis. Als ik het zou moeten omschrijven dan zie ik steeds een huis voor me met een kelder en een zolder en zonder dat ik het wist stonden er in dat huis allemaal spullen die ruimte innamen. De ceremonie zorgde ervoor dat ik dat huis grondig ging schoonmaken en opruimen. Waardoor ik na afloop een heel opgeruimd fris gevoel had.
En wat ik totaal niet had zien aankomen was de christelijke familielijn waar ik vandaan kom. Donkere energie en energie die de vrouw/het vrouwelijke wilde onderdrukken. Ik heb tijdens de reis heel helder en boos laten weten dat ik daar niet meer van gediend was. Ik heb mijn lijf en mijn leven en mag dat leven zoals het voor mij goed voelt. Wat er ook langskwam is het gevoel van schaamte. Het loslaten en wegvegen van schaamte. Vlak na de reis vroeg ik me af of ik me nu dan echt minder zou schamen over mezelf. En nu (na een week) kan ik echt nog steeds voelen dat ik me vrijer voel in mezelf/in mijn lijf. Er is zoveel langsgekomen! Na de reis voel ik me veel opgeruimder, helderder. Ik volg meer mijn intuïtie en de impulsen die in me opkomen. En dat voelt heel kloppend. In relatie tot anderen voel ik me opener.
Ik heb Katja voor, tijdens en na de reis als zeer ondersteunend ervaren. En ook als aanmoedigend tijdens de reis. Er waren veel momenten waarop ik nogal wat geluid maakte en dat mijn hele lijf wilde bewegen. Er kwam af en toe kritische stemmen in me op en Katja moedigde me aan om alles er helemaal te laten zijn en te uiten. Dat was zo bevrijdend! Diepe buiging voor de truffels en voor Katja.
Dennis (36): Het was mijn eerste ceremonie. Ondanks de vrij intense en verwarrende start van de reis vond ik het erg inzichtelijk. Momenteel, drie weken later, merk ik dat ik op een andere manier in het leven sta. Wellicht subtiel en niet concreet te benoemen. Maar het is een positieve verandering die voor minder zwaarte lijkt te zorgen. Voornamelijk door de overtuigingen die ik meedraag/mee heb gedragen. Er is zwaarte weg. Maar er is ook een bepaald gewicht bijgekomen, in de zin van steviger in mijn schoenen staan. Ook heeft het me vertrouwen gegeven om zelf met truffels aan de slag te gaan.
Katja is een zeer betrokken, prettige down-to-earth begeleider. Ze heeft een bepaald draagvlak en een professionele -maar persoonlijke- openheid waardoor ze je het nodige vertrouwen geeft om zo ontspannen mogelijk de ceremonie in te gaan. Ze lijkt heel goed aan te voelen, wat te doen en wat te zeggen op bepaalde momenten om je op je gemak te stellen of om je uit een bepaald patroon te laten stappen. De uitwisseling was fijn en geeft de ervaring meer body en perspectief. Ook deelde zij zelf hoe ze de reis ervaren had en wat haar leermomenten waren. Ze stelt zich hiermee kwetsbaar, eerlijk en nederig (tegenover de situatie en truffelreis op) waardoor ze meer ruimte schept voor het juiste vertrouwen om meer te delen en uit te wisselen. waardoor mijn eigen reis meer duidelijkheid kreeg en een betere mogelijkheid op de juiste integratie van lessen uit de reis.
Marc (49): ‘De magic truffelceremonie was één van de meest bijzondere ervaringen uit mijn leven. Ik heb mijn zelfveroordeling (aardig gevonden willen worden ten koste van mijn ‘stem’) lijfelijk gevoeld en voor een deel verwerkt. Ik voel me meer in mijn lijf gezakt, rustiger, steviger, dichter bij mijn hart en kern. De ceremonieruimte voelt als een ‘thuis’. Warm, veilig, en van alle comfort voorzien met aangrenzend toilet. Echt een veilige plek om een innerlijke reis te maken. Katja werkt wonderschoon met-wat-er-is. Haar enorme eerlijkheid en kwetsbaarheid laten mij door de lagen van oppervlakkigheid zakken. Op die momenten ontmoeten we elkaar echt. Als tentakels, draadjes, die elkaar even helemaal raken en echt in verbinding staan. Ze liet me ervaren dat het Nu, veel groter is dan ik voorheen ervaarde.’
Ton (49): ‘De reis was totaal anders dan ik mij had voorgesteld. Geen psychedelische visioenen voor mij, maar puur een innerlijke reis naar de diepste lagen van mijn bewustzijn, dwars door alle emoties, angsten en gevoelens heen. De reis begon in pure wanhoop. Huilend, smekend, verloren en verwaald. Maar Katja’s aanwezigheid zorgde voor steun en vertrouwen dat ik hier doorheen kon komen. Heel intens, heel confronterend, maar uiteindelijk een van de meest betekenisvolle ervaringen uit mijn leven. Ben meerdere keren herboren uit mijn eigen emotionele weeën.
Heb een klein verwelkt ‘ikje” weer leven en kleur in mogen blazen, mijzelf vol gezogen met positieve energie, laten groeien en mijn ruimte gepakt. Als een soort goddelijke olifant (groen, dus toch nog redelijk psychedelisch) alle negatieve energie eruit geblazen, geschreeuwd. Uiteindelijk heb ik diep in mijzelf, mijn eigen pure, onveranderlijke, liefdevolle kern mogen aanschouwen en ervaren, en dat was het mooiste van alles! Katja bereid je zeer goed voor op je reis. Tijdens een inleidend gesprek bespreekt ze je beweegredenen, wat je wilt bereiken met de reis, en wat je kunt verwachten. Haar begeleiding en ondersteuning tijdens de reis, en haar liefdevolle nazorg na de ‘landing’ maken van de dag een bijzondere ervaring.
Bert (57): ‘Wat ik hoopte te zien, kwam uit en het voelde als ‘thuiskomen’. Ik heb mogen voelen hoe het is om de controle los te laten en meegenomen te worden. Mij te mogen overgeven aan-dat-wat-er-is. Het was een mooi kijkje achter de schermen van het leven. Ik was de eerste dagen na de ceremonie nog vol in mijn hoofd van de ervaring. Zocht naar verhalen op internet van anderen die ook een magic truffelceremonie hadden gedaan. Ik zocht herkenning. Na een week besefte ik dat ik rustiger werd in mijn ‘doen en laten’. We worden ons hele leven uitgedaagd om onszelf te blijven koesteren. Wat mij helpt is dat ik nu bewuster in het leven probeer te staan en mezelf niet te veroordelen of anderen. Katja is liefdevol, inlevend, rustig en spreekt vanuit intuïtie. Ik voelde me gelijk op mijn gemak bij haar.’
Monique (53): Mijn doel was om meer en dieper in contact te zijn met mijn gevoel en mijn passie te hervinden in mijn leven. En ECHT te leven, blij te zijn. Want ik kon niet altijd meer echt genieten, echt blij zijn. Hoe kon dat nou? Ik heb honderden boeken gelezen, ben opgeleid tot therapeut en heb tientallen trainingen, workshops gevolgd op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Waarom erger ik me zo aan al die loze woorden van veel mensen. Die het zogenaamd beter weten maar waarbij ik het niet voel. Ben ik één van hen? En is het leven niet zinloos als ik niet mijn talent leef? Of is dat maar een illusie? Hoef ik helemaal niets? Binnenin mij knaagde het .
Als ik heel eerlijk ben, ben ik nog vaak veroordelend naar mezelf, wil ik dolgraag nog meer inhoud aan mijn leven geven, intenser leven en wil ik ook spelen en blij zijn als een kind. De reis met de truffels was een enorme intense ervaring. Ik ben zo geconfrontreerd met mezelf, dat ik in de verste verte niet kon bedenken dat er in mijn onbewuste nog zoveel ongeziene emoties opgeslagen lagen.
Ik voelde verdriet, woede, onmacht en angst. En uiteindelijk ook veel liefde. Nu achteraf bezien weet ik dat ik in gevecht was om geen uiting te geven aan deze emoties/schaduwdelen in mezelf. De ‘negatieve’ kant veroordeelde en waar ik een hekel aan had. De mensen die ik onaardig vond omdat zij juist die delen lieten zien, die ik in mezelf afkeurde. Ondanks dat het een pittige bevalling was, voel ik me enorm dankbaar voor wat het me gegeven heeft. Voel me nederiger ten opzichte van het leven en ik ‘draag’ hopelijk niet meer de pijn van anderen. Ik dacht namelijk dat ik dat kon en dat is ergens ook arrogant.
Mijn voelsprieten en mijn diepe afstemming op de gevoelens van anderen, zorgden voor ‘het weggaan bij mezelf’. Alsof ik dan erkenning kreeg op een diep niveau voor mezelf. Ik ‘was er voor de ander’. Maar deze confrontatie was tegelijkertijd verbazingwekkend als pijnlijk. Ik ben er niet echt zijn voor een ander, want ik ben er niet echt voor mezelf. Ja, vertelde Katja middenin de sessie mij: “dit is echt voelen Monique”. Tegelijk kan ik ook compassie met mezelf hebben, want mijn intentie om mensen te helpen is echt geboren vanuit een enorme liefde die ik van binnen voel. Maar na de sessie voelde ik dat ik mezelf daarin onbewust ‘weggegeven’ heb. Zodat ik soms geen bodem meer in mezelf voelde, ik me leeg voelde, stijfheid in mijn lichaam en zinloosheid. Het etiketje en het plaatje wat ik van mezelf verkoop is slechts buitenkant, illusie. Wat in me zit, dat is pas echt. Au, dat doet zeer en is tegelijkertijd bevrijdend.
Linda (42): ‘Ik had al een tijdje het idee om een Ayahuasca ceremonie te doen. Gewoon omdat het al een paar keer op mijn pad kwam en ik er nieuwsgierig naar ben. Toen kwam een goede vriendin met deze truffelceremonie. Bijzonder omdat ik met haar bij Katja een ducoceremonie kon doen. Op de een of andere manier had ik vooraf een ander beeld dan hoe de ervaring echt was. Ik dacht dat het een soort Efteling voor volwassenen zou zijn. Maar zo leuk is het niet! Het voelt als emoties uit de kindertijd opruimen en dat is gewoon werken. Katja straalt zoveel kennis en ervaring uit dat ik me zonder twijfel aan haar durfde over te geven. Ze voelde goed aan wat ik nodig had. Ze heeft een hele fijne plek gecreëerd voor een spannende ervaring als dit. Ik heb na mijn reis heel duidelijk het gevoel over gehouden dat ik echt heel blij en dankbaar ben voor het leven dat ik gecreëerd heb!’
Nicole (50): ‘ Eén van mijn intenties om deze truffelreis te maken is de oorsprong (in)zien van mijn blinde woede, mijn onveilige gevoel, en ongezien voelen. Be careful what you wish for….Wat ik in mijn reis te zien kreeg was misselijkmakend. Mijn vraag om helderheid is beantwoord, maar wat een schrikbarende, misselijkmakende, walgelijke, zware waarheid heb ik moeten aanschouwen. Ik heb fysiek niet gebraakt (met mijn maag) maar toch wel vanuit elke cel in mijn lichaam: overgegeven. Het deed ook fysiek pijn, een soort verkramping in mijn hartvaatjes was voelbaar. Dus ik ging me toch nog even verzetten. Wist niet hoe snel ik mezelf weer wilde terugwensen bij mijn kinderen…thuis, op de bank, pizza etend, rustig (dan maar boos!) het leven zoals het was… consumerend. Maar er was geen weg terug meer natuurlijk.
Verdorie. Ik dacht: “Betalen mensen hiervoor!? Doen mensen dit vrijwillig? Regelmatig? Knettergek zijn ze. Waar ben ik aan begonnen?!’ En: ‘Kan ik dit wel aan, deze donkere inktzwarte shit? Kom ik hier nog wel uit? Doorademen. In. Uit. In. Uit. Licht. Licht, waar ben je? Mijn God, dat ego. Katjaaaaaaaaa, hellup!” Katja bood me gelukkig verankering. Een stevige basis van onvoorwaardelijke aanwezigheid, acceptatie en liefde. Mijn dankbaarheid is zo groot. Zij stond tijdens deze diepe duik in mezelf voor stevige liefde. Onvoorwaardelijke aanwezigheid. Dat was waar ik een soort oerbehoefte aan voelde. Om de overweldigende ‘stuff’ die ik op me af voelde komen aan te kunnen. Die bood zij mij.
De oorsprong van mijn woede bleek: diepe walging. Een misselijkmakende hoeveelheid ervaringen was opgeslagen in mijn cellen, zoveel, en zo zwaar, hoe kan één ziel dit alleen dragen. De ervaringen, de opgeslagen (oorlogs)herinneringen van mijn voorouders, ik heb ze vrij gelaten, mezelf vrij gemaakt. Afscheid genomen. Overgedragen. Overgegeven. Bij mij houdt het nu op, de lijn van overlevering. Het is gedaan met deze onbewuste projecties. Ik geef niks meer door. Het podium voor het kind ín mij en mijn kinderen is vrij gemaakt. Het podium van het leven, waar moeiteloosheid, speelsheid, humor, plezier en helderheid nu weer kunnen zegevieren.’
Christa (49): ‘Ik merk steeds dat ik deze reis vergelijk met mijn Ayahuasca reizen. Kom erachter dat er overeenkomsten zijn maar dat er ook weer hele andere dingen zijn aangeboord en geheeld. Mijn schuldgevoel ten opzichte van mijn kinderen heeft ruimte gekregen. Merk dat ik de verantwoording steeds meer bij hen hou. En heb minder het idee heb dat ik hen gelukkig moet maken. Heb de reis als liefdevol en warm ervaren. De aanwezigheid van Katja, maar soms ook haar bewuste afwezigheid, zodat ik het echt even ‘zelf’ moest doen, heb ik als heel fijn ervaren. Ook de ceremonieruimte is fantastisch, een hele fijne energie. Het verschil met Ayahuasca ( ja toch even vergelijken) is dat ik tijdens deze reis meer wilde delen, praten, verwonderen.’
Didi (67): ‘De reden voor mij om de magische truffels te gaan proberen, is omdat ik vaak een onderstroom van een somber of depressief gevoel van zinloosheid ervaar. Dit heb ik eigenlijk al mijn hele leven. Aanvankelijk was ik wel een beetje bang voor de reis met de truffels en hetgeen zou gaan komen. Maar dat bleek helemaal niet nodig. Het was geruststellend voor me dat Katja bij me in de kamer bleef tijdens mijn reis en daardoor voelde ik me veilig. Ze is een rustig persoon en luistert goed naar je. De reis was aangenaam en makkelijk. Ik kwam in een gebied dat ik heel goed vanuit mijn meditaties ken. Dit gebied zou ik het ‘tijdloze transcendente’ noemen, waar gedachten naar de achtergrond zijn verdrongen, waardoor rust en ruimte ontstaat. Door de truffels kwam ik er wel veel gemakkelijker in en kon er ook langer in blijven dan met meditatie.
Mijn inzicht is het besef dat persoonlijke problemen, blokkades of trauma’s vooral in het onderbewustzijn zitten. Met de truffels kwam ik nu niet in dat gebied. Wellicht heb ik door de jaren heen al heel veel rommel kunnen opruimen. Door jarenlange meditatie (bijna 30 jaar) ruim je geleidelijk aan deze dingen op. Maar misschien zitten er, gezien mijn klachten, toch nog wat hardnekkige dingen verscholen, maar dat weet ik niet zeker.
Ik heb nu kennis gemaakt met de werking van de truffels en voel het vertrouwen om thuis zelf in mijn eentje nog verder mijn onderbewustzijn te onderzoeken. Wat ik verder heel fijn vond is dat Katja me ophaalde bij het treinstation en na afloop weer wegbracht. Na afloop voelde ik me toch nog wel een poosje wankel en kwetsbaar.’
Amier (26): ‘De begeleiding vond ik heel fijn. De meditatie en de uitleg die ik kreeg gaven mij echt een goeie houvast. Katja kan heel goed aanvoelen. En daar was ik heel blij mee. Ook had ze iets voorgelezen op het moment dat de truffels inwerkten. Dit vond ik heel prettig. De kaart die ik had getrokken, vond ik wel grappig eerst, maar gaf me ook wel het gevoel om dit heel serieus te nemen. Later gaf Katja mij de kans om in de tuin te zitten en te roken. En het gesprek wat wij hadden was zo fijn en open. Ik kon terwijl ik nog aan het reizen was nog even wat dingen bespreken die nog in mijn hoofd speelden. Ook hiervan heb ik enorm veel van opgestoken. De innerlijke reis heeft mij zelfvertrouwen gegeven en de pijn die ik voelde heb ik kunnen loslaten. Ik heb leren accepteren dat pijnlijke gevoelens er net zo erbij horen als blije. Door mijn emoties zo te voelen heb ik geleerd om nog beter naar mijn intuïtie te luisteren. Dat probeer ik ook zoveel mogelijk in mijn dagelijkse leven mee te nemen. Ik heb op een dieper niveau van mezelf leren houden.’
Tom (58): ‘De ceremonie was een bijzonder veilige en persoonlijke ervaring. De ruimte waarin je ‘reist’ ademt een sfeer van rust en spiritualiteit uit. Mede door de zorgvuldige en warme betrokkenheid van Katja kon ik mij helemaal overgeven aan de werking van de truffels.’
Abbey (36): ‘Een onvergetelijke en bijna onbeschrijfelijk gebeurtenis. De innerlijke reis heeft me nieuwe inzichten gegeven in zaken waarvan ik me niet eens bewust van was. Het intens voelen van vele emoties en de ongelooflijke dankbaarheid die ik na afloop voelde maakten het zeer waardevol en bijzonder. Katja is een innemend, begaan en heel lief mens. Ze blijft dicht bij zichzelf. Dit cadeau geef ik mezelf zeker nog een keer in de toekomst.’
Rogier (58): ‘Ik had eigenlijk geen specifieke aanleiding om een innerlijke reis te maken. Wilde mijn zelfbewustzijn verder verdiepen. Ik heb de ceremonie als zeer prettig ervaren. Het was heel leuk om te doen en het heeft me een nieuwe ervaring gegeven. De ruimte heeft een hele fijne sfeer, is zeer verzorgt en comfortabel. De begeleiding door Katja is super. Ik wil het over een tijdje nog eens doen en dan proberen om nog dieper in mijzelf te voelen.’
Danny (60): ‘After a long history of depression, anxiety, and suicidal thoughts and not wiIling to deal with the negative side effects of antidepresants I decided to look to this ancient shamanistic plant medicine. I was tired of the fight to keep my head above water and ready to get some answers. Katja informed me thoroughly and advised me to resist nothing. In the ceremony her roll is not to speak but to be fully present. I had an intense journey for several hours. Saw beautiful visuals, had bodily sensations and encountered my biggest fear…from the depth of my being, a dark feeling flooded my perception. It was black prickly with white pinpricks of energy. Threatening to totally engulf my very being. It was huge frightening.
Remembering the instructions of Katja, I relaxed into it, sensed I could not fight it anyway. I could feel the bedsheets on my face. I was thinking, this is not so bad. Relaxed into my egodeath with no resistance…
Than a voice talked to me without sound and showed me the veil between life and death. I could see it in the distance beautiful glowing radiant, again to describe what was coming from that place is not possible. Call it peace, joy, love all true, but not what it actually is. I was asked if I wanted to know what was on the other side, but the journey had dissolved me. I had no curiosity. Still processing and integrating the experience, but the lesson in this for me is that my thoughts and emotions are very powerful and ridged, often contradictory pushing me in sometimes multiple directions at the same time. My strong mind was always an asset. But now I see it as well, as something that breaks my soul. In a few month’s I will make another journey.’