Onverwerkte emoties
67% van de volwassen geeft aan op de een of andere manier getraumatiseerd te zijn door ervaringen in de kindertijd of onopgelost emotioneel trauma. De realiteit is dat ieder mens de erfenissen, zoals eenzaamheid, verdriet, teleurstelling, woede, schuld en/of schaamte, van (oude) verwondingen met zich meedraagt.
Hoofd en hart gescheiden door verlating/afwijzing
Door de diepe angst voor verlating/afwijzing van de opvoeders, vanuit onverwerkte emoties en angsten door de eigen opvoeding, heeft het sensitieve kind (onbewust) delen van zichzelf verlaten. Daardoor is de samenwerking tussen hoofd en hart verloren gegaan. Uit overleving is gevoel in gewenst en ongewenst gevoel gesplitst. In goed en fout. In het vacuüm van het afgesplitste gevoel is de dominantie van het egobewustzijn ontwikkeld. Angst en controle nam het over. Ons gevoelige hart verdoofd en gehard. Dat is voelbaar in ons lichaam als emotionele en spirituele eenzaamheid! Hoe meer je je gevoel door emotionele onveiligheid hebt moeten afsplitsen, des te groter is de eenzaamheid voelbaar.
Zwakte
Kwetsbaarheid, gevoeligheid, onmacht en onwetendheid staan (nog steeds) gelijk aan zwakte. Om angst, schuld en schaamte voor sociale afwijzing maar niet te hoeven voelen hebben we al vroeg geleerd om pijnlijke emoties naar het onderbewustzijn weg te drukken. En daarmee zijn we met waardevolle aspecten van onszelf uit verbinding gegaan.
Maskers
Onbewust hebben we onze authenticiteit, achter maskers van onwaarheid en schone schijn gestopt. Elke emotionele trigger is als het ware een noodroep van een verlaten aspect van jezelf dat vraagt om verbinding en intimiteit met je essentie.
Het ophouden van ‘de schone schijn’ kost ontzettend veel levenskracht en creativiteit en laat je uiteindelijk overprikkeld, angstig, opgebrand, depressief voelen. Waardoor je weer op zoek gaat naar dempende afleidingen.
Afleidingen en schaamte
Om de diepe pijn van de emotionele eenzaamheid maar niet te hoeven voelen zijn afweermechanismen zoals rationalisaties, overmatig aanpas-gedrag en verslavingen ontwikkeld. Afleidingen en dempingen om maar niet bij de kern van de schaamte voor onze kwetsbaarheid te komen.
Zelf-sabbotage
Het bittere is dat we met al deze afleidingen keer op keer de emotionele intimiteit en verbinding met onszelf schaden. En deze daarom ook niet diepgaand met andere mensen kunnen delen.
Het oorspronkelijke trauma van de emotionele verlating en afwijzing in de familie dynamiek, wordt keer op keer door jezelf herhaald. We blijven verstrikt in een eeuwige zoektocht naar verbinding en intimiteit buiten onszelf. Op een gegeven moment zijn alle dempingsstrategiën (koop-, liefde-, gok-, drugs-, sex- en pornoverslaving) failliet. En ben je misschien bereid de weg naar binnen te gaan!